Czy wiesz juĹź wszystko o facetach?

Autor: Ewa Inn, data dodania: 10-11-2012

Autorem sztuki jest najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki - Miro Gavran, laureat kilkunastu nagród literackich i teatralnych. Bohaterami jego sztuki jest piętnaście postaci, a wspaniałością spektaklu jest fakt, iĹź owe postacie są kreowane jedynie przez trzech aktorów: Krzysztofa Góreckiego, Tomasza Obarę i Piotra Pilitowskiego.

Trzy razy pięć

Panowie wspaniale wcielają się w swoje role, dzięki czemu poznajemy pięć róĹźnych historii i pięć męskich relacji. Wątki przeplatają się wzajemnie, przenosząc co rusz widza do innej historii. Wspaniała mieszanka emocji, szatkowana na wiele smakowitych, soczystych, często bardzo pikantnych kawałków. Raz nasi bohaterowie to wieloletni przyjaciele spotykający się w siłowni, kaĹźdy o zupełnie innym usposobieniu, temperamencie, mentalności a nawet moralności. Inny razem to para gejów i „ex” jednego z nich, który pojawia się ponownie w jego Ĺźyciu, wprowadzając spore zamieszanie. Potem widzowie są świadkami trudów prowadzenia biznesu w sferze „półświatka”, w którym, wbrew pozorom, nie wszystko jest na sprzedaĹź, a panowie obnaĹźają nie tylko swoje słabości ale i ciała, serwując widowni męski striptiz. Nie zawsze w tej sztuce jest komicznie, bo oto dla odmiany widzowie poznają historię ojca i dwóch jego synów, opowieść o traumie, pielęgnowanym Ĺźalu, rodzinnej tajemnicy i pojednaniu. Sztukę wieńczy ostatni wątek – starsi panowie, znów rewelacyjnie wykreowani przez artystów krakowskiego teatru. Stetryczali, zniedołężniali staruszkowie, którzy... chwila, chwila, skąd my ich znamy? PrzecieĹź to...

Trudno być mężczyzną

Sztuka o róĹźnym ładunku emocjonalnym, często wywoływała salwy śmiechu, lawinę braw, prawdziwe oĹźywienie widowni, czasem zmuszała do refleksji i  powagi. Zawsze jednak zachwycała grą aktorów, którym udało się przedstawić fragment męskiego, wcale nie takiego łatwego świata, w którym trzeba walczyć o uczucia, o pozycję, o kobiety, upodlić się czasem przy kieliszku i przeklnąć siarczyście, gdy słów juĹź brak. Znamy to przecieĹź nie tylko z desek teatru, prawda?