Fundacja 10 kwietnia - podział sierot na lepsze i gorsze?

Autor: Ewa Inn, data dodania: 22-04-2010

Ĺťycie to nie bajka 

Państwo deklaruje długofalową pomoc rodzinom ofiar smoleńskich – pokrycie wszelkich kosztów pochówku, zapomoga w wysokości 40 tys. zł dla kaĹźdej rodziny, renty specjalne, stypendia. Ĺťadne pieniądze nie zastąpią najbliĹźszej osoby, ale pomogą przetrwać rodzinom i Ĺźyć godnie. Tak powinno być w wypadku kaĹźdej śmierci, ale nie jest, bo Ĺźycie to nie bajka. Dziennie umiera tragicznie wiele osób. Dziennie wiele dzieci w jednej chwili traci rodziców. Dziennie nieoczekiwanie jakaś wdowa pozostaje bez środków do Ĺźycia. Czy ktoś wspiera tych szarych, anonimowych ludzi, którym los zadaje tak okrutny cios? Czy urzędnicy głowią się jak ich wesprzeć finansowo? Czy próbuje się naginać prawo bankowe i spadkowe, aby umoĹźliwić im dostęp do środków na koncie po zmarłym współmałżonku? Czy ktoś martwi się, jak zostaną spłacone ich kredyty? Czy tworzy się specjalne fundusze? Fundacje? Czy obejmuje się opieką psychologiczną? 

Nie boli mnie to, Ĺźe znajdują się osoby i instytucje, które wychodzą z piękną inicjatywą pomocy ludziom poszkodowanym. Boli mnie to, Ĺźe współczuje się bliĹşnim wybiórczo. I chyba nie będę daleka od prawdy, gdy napiszę, Ĺźe współczuje się tym mocniej i głośniej, im więcej w mediach o tragedii i im bardziej znane nazwiska pojawiają się na liście ofiar.  

A ja pozwolę sobie na retoryczne pytania. Czym róĹźnią się łzy osieroconego dziecka posła, który zginął w katastrofie lotniczej, od osieroconego dziecka kierowcy samochodu dostawczego, który rozwożąc towar zginął w makabrycznym wypadku samochodowym? Czym róĹźni się trauma ojca, który musi zidentyfikować zmasakrowane ciało funkcjonariusza BOR-u, od ojca identyfikującego zwęglone zwłoki syna, który zginął w katastrofie górniczej?

Takich pytań moĹźna zadawać nieskończenie wiele. Czy są potrzebne, Ĺźeby uzmysłowić, Ĺźe kaĹźde ludzkie cierpienie zasługuje na taką sama uwagę, Ĺźe kaĹźda rodzina w tragicznych momentach swojego Ĺźycia zasługuje na wsparcie? 

Państwo solidarne nie istnieje 

Ocieramy łzy po wielkiej tragedii w Smoleńsku, uczestniczymy w licznych pogrzebach, a w międzyczasie najbardziej wpływowe osoby w państwie zastanawiają się, jak pomóc rodzinom ofiar. I pomagają. Są hojne i skuteczne. 

A ja zastanawiam się, co czują teraz wdowy po mężach, którzy nie mieli „zaszczytu” zginąć w tak medialnych okolicznościach. Co czują, gdy ledwo wiążą koniec z końcem, bo zabrakło męża, który utrzymywał rodzinę. Co odpowiadają swoim dzieciom, gdy te pytają, czemu tamtym dzieciom ktoś pomaga, a nimi nikt się nie interesuje? Lechowi Kaczyńskiemu marzyło się państwo solidarne, o czym po jego śmierci przypomniały media. Pewnie nie tak sobie zmarły prezydent wyobraĹźał tę solidarność. 

Jestem realistką i wiem, Ĺźe nie ma sprawiedliwości na tym świecie, nie ma sprawiedliwości w naszym kraju. Masz nazwisko i stanowisko – zawsze znajdą się tacy, którzy ochoczo, z róĹźnych pobudek podadzą ci dłoń. Nie masz stanowiska i nazwiska – moĹźesz zdechnąć choćby i za płotem.

Sierota sierocie nie równa? 

Przedsiębiorcy z najwyĹźszych półek polskiego biznesu postanowili załoĹźyć „Fundację 10 kwietnia”. Celem Fundacji jest stworzenie funduszu stypendialnego na rzecz dzieci ofiar katastrofy lotniczej w Smoleńsku. Dzięki temu wypłacane będą comiesięczne stypendia dla kaĹźdego dziecka, które straciło w katastrofie rodzica, do czasu ukończenia przez nie nauki lub 25 roku Ĺźycia. Wysokość stypendium wstępnie ustalono na około 2 tysięcy złotych miesięcznie. 

„Jesteśmy przekonani, Ĺźe jako działający w Polsce przedsiębiorcy powinniśmy podjąć wspólne działania na rzecz najciężej doświadczonych przez to smutne wydarzenie dzieci, które straciły w tym wypadku rodziców. Około 40 dzieci w róĹźnym wieku znalazło się w tej bardzo trudnej sytuacji.” – to słowa prezesa T.P. S.A. „Naród po tej tragedii musi działać razem. My, przedsiębiorcy, chcemy pomóc finansowo. To nie ma Ĺźadnego związku z reklamą. Polskie firmy stać juĹź na taki gest i nikt w takich kategoriach nie myśli. Dziś to nasz obowiązek.” – stwierdza prezes innej spółki. Chęć zasilenia konta wyraziło juĹź 18 firm, deklarując, Ĺźe kaĹźda z nich przeleje po 200 tysięcy złotych. Następne firmy juĹź rozwaĹźają przystąpienie do tej inicjatywy. 

Chciałoby się krzyknąć: pięknie! Ale zaraz potem nasuwa się pytanie: dlaczego akurat dzieci ofiar smoleńskich, dlaczego Ĺźadne przedsiębiorstwo nie wyszło wcześniej z taką inicjatywą? Nasz kraj przez ostatnie lata był świadkiem wielu mniejszych lub większych tragedii. MoĹźna było juĹź wtedy pomóc tylu innym rodzinom, o wiele bardziej bezradnym, osamotnionym w swojej tragedii! Czy doprawdy musiał rozbić się rządowy samolot pełen VIP-ów, Ĺźeby rodzime spółki mogły stwierdzić „Polskie firmy stać juĹź na taki gest. Dziś to nasz obowiązek”? Tak, oczywiście, Ĺźe was stać i to wspaniałe, Ĺźe pomoc rodzinom, których bliscy zginęli tragicznie, uwaĹźacie za swój obowiązek. 

KogóĹź to mamy w tej osiemnastce? Asseco Poland, Auchan Polska, Bank Zachodni WBK, Canal+, Fiat Group, Grupa ITI/TVN/Onet, Impel, Kulczyk Holding, Netia, P4/Play, Pekao SA, Polska Grupa Energetyczna, Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo, Philip Morris, PKN Orlen, PKO Bank Polski, Powszechny Zakład Ubezpieczeń oraz Telekomunikacja Polska/Orange. No proszę! Znamy te firmy, prawda? Jesteśmy przecieĹź ich klientami. Wszystkie ochoczo biorą od nas pieniądze. Nie tylko od posłów, senatorów, ale od kaĹźdego innego Polaka. Stuzłotówka w ręku ich klienta, bez względu na jego wykształcenie, nazwisko, pozycję społeczną ma zawsze taką samą wartość. Dzięki swoim klientom firmy mnożą swój majątek. Chęć podzielenia się tymi dobrami jest chwalebna. 

Mam tylko nadzieję, Ĺźe ta dobroduszność nie ograniczy się do pomocy rodzinom osób znanych i uznanych. Muszę wierzyć w to, Ĺźe to nie cyniczna, dobrze skalkulowana gra, a ludzki odruch i autentyczna chęć pomocy. Jeśli tak faktycznie jest, to polscy przedsiębiorcy dzięki „Fundacji 10 kwietnia” mogą stać się dobrymi aniołami wielu rodzin, które teraz w bezduszny sposób są pozostawione przez państwo polskie na pastwę losu. Jeśli fundatorzy i załoĹźyciele fundacji będą pamiętać o tym, Ĺźe łzy wszystkich dzieci smakują tak samo, to „Fundacji 10 kwietnia” jedynie z nazwy będzie skupiała się wyłącznie wokół tragedii smoleńskiej. Bo przecieĹź nie moĹźemy być solidarni jedynie z wybraną grupą pokrzywdzonych rodaków. Anonimowych tragedii, o których często nie pisze się na pierwszych stronach gazet, jest wokół nas mnóstwo - wystarczy się rozejrzeć.